چه مادهای باعث ضد حریق شدن پوشش ضد حریق سازه میشود؟
به طور کلی برای ساخت پوششهای ضد حریق از مواد معدنی و پلیمری استفاده میشود. ورمیکولیت با رنگ قهوه‌ای تا طلایی، یک نوع کانی از خانواده سیلیکاتهای آهن و منیزیم دار آبدار است که به‌عنوان اصلی‌ترین ماده سازنده عایق‌های ضد حریق مطرح می‌باشند. هرچند ورمیکولیت دارای خاصیت ضد حرارتی بالایی است اما رسانایی بسیار پایینی در برابر انتقال گرما دارند.
بنابراین یکی از بهترین مواد جهت استفاده در ساخت فایرپروفها است. اگرچه این ماده به‌عنوان یک پوشش ضد حریق سازه بسیار مناسب است اما در مصارف صنعتی، جهت افزایش خاصیت چسبندگی و مقاومت آن، این ماده را با مواد دیگری ترکیب می‌نمایند. البته پوششهای حاوی بور، فسفر، نانوذرات و مواد ضد اشعه فرابنفش نیز از دیگر موادی هستند که در سایر پوششهای ضد حریق به کار برده می‌شوند.
ورمیکولیت چیست؟
ورمیلکولیت (Vermiculus) یک کانی پاراژنز بیوتیت (طلق نسوز) و فلوگوپیت بوده که از خانواده سیلیکاتهای آهن و منیزیم دار آبدار است. این کانی در طبیعت به رنگ‌های قهوه‌ای، زرد و سبز دیده میشود و فلسی شکل است که برای اولین بار در معادن اتریش یافت شد.
این کانی به دلیل ویژگی‌هایی همچون وزن پایین، جذب بالای آب، ضد حریق، عایق، آنتی باکتریال، غیرسمی و دوستدار محیط‌زیست بودن در صنایع مختلفی مانند لنت‌سازی، خوراک دام، کشاورزی (گلخانه‌های هیدروپونیک و افزایش رشد گیاهان مانند چمن)، عایق‌های دما بالا، صنایع بسته‌بندی و … مورد استفاده قرار می‌گیرد.
منبع: انواع پوشش ضد حریق سازه